Şemsiyeler tek kişilik.Yağmurlar hep çoğul yağıyor.İki kişiden biri hep ıslanıyor.
Kuru kalmak için tüm çabamız…
Dışımızda ıslanıkça içimizde kuruyoruz.
Odamın camına çarpan damlalar hapsoluyor çarptığı yerde.Bir tanesini kestiriyorum bende gözüme.Ne camdan kurtulma çabasında ne de orada kurumakta.Öylece duruyor gözlerimin hizasında.O da biliyor aslında aktığında öleceğini , kuruduğunda iz kalacağını…
Ahmak ıslatan yağmuru vardır hani.Ne ıslandığını bilirsin ne kuruduğunu.Bir adımda ıslanıp diğer adımda kurumaktır hani.Bir elinde damlalar yer etmiş diğerinde rüzgarlar.
Islanacağız elbet ; kuru kalmak içindi çabamız…
Islanmak neyse de demem o ki ; her şey tek kişilik !
Büşra DERELİ
12.10.2011
13.43
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder