Hayatımdaki tüm ' Ekim ' ler hızlı geçti.
Sebepsiz...
Ekim ekimdi sadece...
Ötesi yok içimde... Öylece geçip gidiyor da zaten...
Eylülden ince kalmayı başarmış her şey ekimin pençesine takılmamak için kaçar durur bizden.

                                                                                                                  Büşra DERELİ

                                                                                                                  24.10.2011

...TEK KİŞİLİK...

Şemsiyeler tek kişilik.Yağmurlar hep çoğul yağıyor.İki kişiden biri hep ıslanıyor.

Kuru kalmak için tüm çabamız…

Dışımızda ıslanıkça içimizde kuruyoruz.

Odamın camına çarpan damlalar hapsoluyor çarptığı yerde.Bir tanesini kestiriyorum bende gözüme.Ne camdan kurtulma çabasında ne de orada kurumakta.Öylece duruyor gözlerimin hizasında.O da biliyor aslında aktığında öleceğini , kuruduğunda iz kalacağını…

Ahmak ıslatan yağmuru vardır hani.Ne ıslandığını bilirsin ne kuruduğunu.Bir adımda ıslanıp diğer adımda kurumaktır hani.Bir elinde damlalar yer etmiş diğerinde rüzgarlar.

Islanacağız elbet ; kuru kalmak içindi çabamız…

Islanmak neyse de demem o ki ; her şey tek kişilik !

                                                                                                   Büşra DERELİ

                                                                                                    12.10.2011

                                                                                                       13.43

                                                                                                       

...RÜZGAR DEDİĞİN...

İçimden attıkça ağırlaşıyor yüküm.Aydınlıkmış karanlıkmış görmüyorum.

Gözlerimde büyüyor karanlık ; birazdan sönecek ışıklar.Yakın zamanda izlemedim güneşin doğuşunu.Bu sarılığı her şey kararmaya hazırlanırken hissetmiştim.

Yakın zamana rağmen güneşi izleme zamanı şimdi…

Ve hava usulca kısarken gözlerini bambaşka şehirler göstermeli kendini.

Rüzgar dediğin güneş doğarken gitmeli…             

                                                                                              Büşra DERELİ

                                                                                              27.09.2011

                                                                                               00.58

...DUVAR...

Bitmek bilmedi bu ördüğümüz duvarlar.

Bir de şu bıkmadan usanmadan inşa ettiğimiz kumdan kalelerimiz.

Bir gün öğreneceksin başını yastığa koyar koymaz uyumayı.

Öğretecekler…

Çözmeye çalıştıkça duvarları ; ahmak ıslatan yağmurlarda düğümleniyoruz.

Yani illa  kış olması gerekmiyor.Yağmurun,çamurun içinde kalıp bir güzel lanet ettikten sonra yıkıntıları onarmaya kalkışmaya gerek yok.İnsan güneşin altında kavrularak bile bütün enkazları fark edebiliyor.

Biz  eksildikçe duvarlar kalınlaşıyor.Daha sağlam basıyor yalnızlığın adımları.

Yalnızlık demişken bitmek bilmedi tek başımıza çektiğimiz kürekler.Bıkmadan usanmadan denize attığımız sandallarımız bir de…

Yetmek bilmedi ördüğümüz duvarlara gücümüz.

Sığmıyor cebimize dünden kalma kumlar…

                                                                                                                                                                  Büşra DERELİ

                                                                                                                                                                   12.09.2011

                                                                                                                                                                         23.22

...NEREYE...

Otogarlar hep dolu. Hava alanlarında hep bir telaş. İstasyonlar vagonları silip süpürüyor. Limanlarda hep bir bekleyiş…

  İçimizde yolculuklar nereye?

 Sırtındaki tüm yükleri atmalı insan; yorgunluğu gözlerini kapatmadan… Gidilecek yolların yükünü taşıyabilmek için belki de…

 Biraz üşüyor muyuz ne? Olsun diyerek yürümeye devam ediyoruz. Hep geçtiğimiz yol hani şu yürümekten bıktıracak türden…

  Biraz da ıslanıyoruz elbet…

 Perde arkasından bakar bazen insan. Gün ışığının yorduğu gözleriyle. Hiç gitmeyenler gibi yani. Oysa gitmek güzeldir!

  Durduğu yerde günleri karıştırır bazen insan. İşte öyle bir günde; otogarlar doluydu, hava alanlarında telaş üstüne telaş, vagonlar el sallamaktan yorulmuş, limanlar hala beklemekte…

  İçimizde yolculuklar ne tarafaydı?

                                                                                                Büşra DERELİ

                                                                                                 10.09.2011

                                                                                                  23.47

...EYLÜL..

 Ve Eylül…

   Nedenini bilmiyorum ama içimi ürpertiyor tüm Eylüller. Belki güneşin yerini yüzüme vuran rüzgara bırakmasından belki de bir yazın daha geçip gitmesinden… Her neyse bilmiyorum dedim ya…

   Eylül...Aslında ismini seviyorum yalan değil... Sadece ismini belki de...

Yaz için söylenmiş tüm sözlerin sonu gelmiştir artık. Tüm renklerin sonbahara dönüşünü izleme zamanı şimdi.

   Artık kimse bulutların üstünden bırakmaz kendini. Ve rüzgar da sessiz kalmaz yavaş yavaş üşütmeye başlar bizi…

   Akşam üstüne bir şey almadan çıkarsan vay haline mesela.Yağmurlarda yağar sonra..

  Gitgide kabuğumuza çekiliriz. Duygularımızda kalınlaşacak üstümüzdekilerle beraber.

  Tek tek sürgün vermeye başlayacak ağaçlar. İlk düşen yaprak olmamak için tüm çabalar…

   Parklarda çocuklar seyrekleşir. Yaz için verilmiş tüm sözler uçar gider .Hani büyüdükçe çocuk masumiyetimiz de uçar ya…

   İşte öyle…

  Ve eylül...Nedenini bilmiyorum ama içimi ürpertiyor işte…!

                                                                                                                                              Büşra DERELİ

                                                                                                                                               02.09.2011

                                                                                                                                                17.51

                                                                                                                                 

...EKSİK...

Görmezden geldiğim her şey bir bir yüzüme çarpıyor. Artık kapayamıyorum gözlerimi. Donmuş gözyaşlarım gerçeklerden hep bir atım ötede. Yaklaşıyorum ulaşamıyorum, saramıyorum güneşim uzakta…

  Her şeyim tamken eksik arıyorum. Bulamamak yoruyor beni. Yoruldukça daha da arıyorum. Aradıkça yazıyorum.

  Ne zaman gözümü kapatacak olsam yazmak istiyorum. Kapattıkça birikiyor sözlerim.

                                                                                                                    

                                                                                                07.03.2011

                               

...ESKİSİ GİBİ...

Değilim eskisi gibi. Ne yazıyorum ne yaşıyorum. Ne denizdeyim ne karada. Gözlerimi kapadığımda uykumun gerçekliğinden şüpheliyim. Değilim eskisi gibi… Daha derin nefesim artık. Tutunduğum küçük dallardan daha fazlasına ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Sermayesinden yiyorum umutlarımın.

  Değilim eskisi gibi..Değişmeyi öğrendim.Her nefes alışımda daha da derinleşiyorum.Derine indikçe susuyorum.Sustukça birikiyorum.Parçalanan damlalarıma yenilerini ekliyorum.İzin vermiyorum eksilmeye.

                                                                                                                                                               

                                                                                              Büşra DERELİ

                                                                                              27.02.2011

                                             

...KARANLIK...

Gün gibi ortada tüm karanlıklar. Hiçbir ışık kalmamalı, hiç güneş girmemeli artık. Tüm karanlıklara kapanmalı güneş.

  Bir çocuğun kulağı çekilirken kimsenin gözüne değmemeli güneş. Kimsenin durmamalı ayakları. Ve hiç kimse görmesin yolların şeritlerini.

  Biri en güzel şarkısını söylerken duymamalı kimse. Sessiz çığlıklar sarmalı her yeri. Her yakın uzak olmalı artık. Her uzak yaklaşmalı kendine. Herkes karışmalı birilerinin arasına. Gitmek hiç kalmak olmasın artık.Ve dönmek hak ettiğini yaşamalı...

  Bilmesin kimse her şeyi bildiği kadar. Yazmasın kimse tüm yazılanlardan sonra.

  Açmasın kimse gözünü bu karanlığa. Bu güneş güldürmeyecek artık yüzümüzü.

  Değişmesin kimse yarının değişeceği kadar…!

                                                                                                                                    Büşra DERELİ

                                                                                                                                     30.05.2011

                                                                                                                                      03.36

...HİÇ...

Hiçlikler içinde doldurmak içindeki tüm yalnızlıkları.İçi boş tüm yalın harfleri.Suskunlukları…Gitgide anlamak tüm sözsüz sayfaları.Boş sayfaları…Tüm silinmişlikleri…Yazılmadan silinen tüm yalnızlıkları.Ve daha da her şeyleşen hiçlikleri.Tutulmadan kaybedilenleri…

  Yazmak anlamsız.Susmak çözüm getirmiyor.Konuşmaksa güç yetirmiyor.Sustum…!

                                                                                             

                                                                                                        Büşra DERELİ

                                                                                                       14.04.2011

                                                                                                           01.37                                                                           

...SAHİDEN...

Amaçlarımız var. Her birimizi savurur hayat her yere. Işığımızı bırakırız terk edilmiş şehirlere. Ve yaşamak uğruna savaşıyoruz savrulduğumuz hayatlarda. Sahiden savaşıyor muyuz biz? Gözümüzü açtıysak bu hayata yapabileceğimiz, konuşacağımız adımlarımız var. Susmamız gereken anılarımız var. Her suskunluğumuza bir çığlık yükleme gayretimiz var.

   Sahiden masum muyuz savaşımızda? Temiz mi umutlarımızı tuttuğumuz hayallerimiz.Kırmadan döküyor muyuz Ortalığa ümitlerimizi.Bizi ayakta tutan ideallerimiz sarıyor mu dört bir yanımızı.Ses veriyor muyuz geçen her dakikaya ?

                                                                                                                                                                 Büşra DERELİ

                                                                                                                                                               07.03.2011                                                       

                                                                                                       

...PERVASIZCA...

Öncesinde gitmekten korkardım, yüzümü çevirmekten ya da… Adım atmazdım arkamdan bakan varsa korkardım ben gitmekten.

 Şimdi dönememekten korkuyorum ben. Özlemekten korkuyorum ya da… Koştuğum bu yolda arkama bakmaktan korkuyorum ben.

  Bir yandan da korkmuyorum hiç. Pervasızca yaşamaktayım. Kulağımdaki seslerin götürdüğü yerdeyim. Aklımdaki sözlerin izindeyim.

  Gidiş biletlerim yedekli olsa da; dönüşüm tek bilet kesildi.

                                                                                                                                Büşra DERELİ

                                                                                                                              19.01.2011                                                    

                                                                                                                                19.04

...SİL BAŞTAN...

Birçok kez yeniden yaşadım ben.Sil baştanı çok söyledim kendime.Bir o kadar da çeliştim kendimle.Çelişmekle kalmadım zamanımı iliştiremedim hayatıma kimi zaman.

 Birçok kez kendimden gittim ben.Yerimi belli ettim.Bir o kadar da kaldım kendimle.Gitmekle kalmadım , susturamadım içimdeki gidişleri, konuşturamadım içimdeki kalışları.

  Sen mi ? Senden bahsetmeyeceğim.

  Birçok kez farkına vardım ben.Kendimce olanları gördüm.Olmayanları da.Elden gelmeyenleri de…

                                                                                                                                     Büşra DERELİ
                                                                                                                                   03.11.2010
                                                                                                                                       23.07

...ZAMAN...

Yağmuru ellerimde hissetmek gibi gerçek değilsin zaman.Çok şeyi alıp götürüyorsun benden.Yağmurla topladıklarımı sana iade ediyorum.Elimde hiçbirşey bırakmıyorsun.Kendimi savunmama izin vermiyorsun.Hiçbirşeyi düzeltemiyorum.Geçerken arkandan estirdiğin rüzgar onarmaya çalıştığım her şeyi yıkıp geçiyor.Kurumaya bıraktığım betonlara basıyorsun , istemediğim izler kalıyor inşa ettiğim hayatımda. 
Unutmak istemediklerimi , kaybetmek istemediklerimi büyük bir hırsla çekip alıyorsun benden.Tam da en güzel hayallerimin olmazlarıma umut dolu olduğum anları delip geçiyorsun.Ateşlerimi söndürüyor kibritlerimi yok ediyorsun. 
Eksilmeyenler de oluyor elbet.Yoksa tutunacak hiçbir şeyim kalmazdı.Hala yüzümü güldürmeyi başaran armağanlarım var.Şimdi onların değerini bilme zamanı... 

                                                                                                                                                             Büşra DERELİ 
                                                                                                                                                             17.02.2010
                                                                                                                                                                    21.32

ERTELENDİK

Ne kadar ertelendik hayatta.Ne kadar çekip aldık istediklerimizi.Gururumuzu koruduk mu , yoksa bir hiç uğruna denize mi döktük.Hayallerimizi erteledik küçük anıların peşine düştük.Umutlarımızı harcadık vazgeçişlerimizin arkasına savurduk... 
                                                                                     Büşra DERELİ
                                                                                

...YAZMAK...

Hayatını yazmaya adamış yazarlardan olmak istiyorum.Sadece yazmak ve yaşamak.Tüm yaşananları , seyirci kaldıklarımı , kalacaklarımı ya da hiç görülmemiş duyulmamış olanları.Yazmak ve yazmak…Yeni kişileri yaşatmak , eskiden çıkartmak kimi zaman.Anıları zamana götürmek ya da şimdiyi anlatmak.Ama hep yazmak hepsinde zamana karşı koymak.

Hiçliklerle dolu bir hayatın içinde bende bir hiç olsam da var olmak.Yazılarımla var olmak istiyorum ben.Konuşmalarımla , hareketlerimle değil kalemimden akan boyalarla tanınmak istiyorum.Ben buyum çünkü.Bunu istiyorum.Alkışlanmak ya da meraktan okunmak için değil beni anlamaları için , beni görmeleri için okunmak istiyorum.

Yazmak hayatım ; yazmak tüm benliğim...

                                                                                                      Büşra DERELİ
                                                                                                          18.03.2009
                                                                                                            10.52