KELEBEK

                               

Öleceksin kelebek…

Boşuna bu kadar hızlı uçma… ya da boş ver dilediğince uç …

Ama öncesinde…

Kanatlarınının tüm pırıltısıyla doğacaksın sen…

Belki umutsuz kalmış bir ele dokunup geçeceksin…

Belki birini güldüreceksin kendine…

Belki bir vazgeçişin tam ortasına konup orada kalacaksın öylece…

Belki biri başını otobüsün camına yaslayıp seni seyredecek…

Suya düşmüş yaprağın üstünde sürükleneceksin belki de…

Tüm yağmurlar senin üstüne yağacak belki şu ‘’ ne idüğü belirsiz ‘’ ömründe…

Bırak belkiler doğduğun günde kalsın…

Boşver delicesine uç sen..

Öleceksin Kelebek...

                                                                                                  BÜŞRA DERELİ

...YAĞMURSUZ İNSANLAR...

Nedense hiç vazgeçmiyorum yağmuru seyretmekten,dinlemekten,anlatmaktan,yazmaktan…

Kulağımdaki ses ‘’ biter elbet bu yağmur ‘’ derken içimden dinmesin diye inatlaşmakla meşgul oluyorum.

Nasıl yağdığını odamdan tam izleyemesem de sesine mutlu olabiliyorum.

Dışarı çıkıp ıslanmamak içinse kendimi zor tutuyorum.

Dinmiyor insanların yağmurları.Keşke onları da böyle izleyebilseydim.

İçimdeki deliliği bastırarak sadece odamın camından bakmakla yetinmeliyim şu anda.

Kalem döndükçe dönüyor parmaklarımda.Yağmursuz günlerde yazılanlar düşüyor tüm sayfalara.

Yağmurun bitmediği bir kentte yaşıyorsan eğer ‘’ yağmursuz insanlar ‘’ ı fark etmektir tüm yaşananlar.

                                                                                                                                                   Büşra DERELİ

            12.10.2011

              00.04